جلسه دفاع از رساله: آقای جاوید حداد: مهندسی فرآیند

خلاصه خبر: جداسازی محصولات خورنده در واحد شیرین سازی گاز با روش های تعویض یونی و شناورسازی

  • عنوان: جداسازی محصولات خورنده در واحد شیرین سازی گاز با روش های تعویض یونی و شناورسازی
  • ارائه‌کننده: آقای جاوید حداد
  • استاد راهنما: دکتر مهرداد منطقیان
  • استاد ناظر داخلی اول: دکتر محمد رضا امیدخواه نسرین
  • استاد ناظر داخلی دوم: -
  • استاد ناظر خارجی اول: دکتر علی سیف الله زاده دانشگاه مالک اشتر
  • استاد ناظر خارجی دوم: دکتر فرزانه فیضی دانشگاه علم و صنعت
  • استاد مشاور اول: -
  • استاد مشاور دوم: -
  • نماینده تحصیلات تکمیلی: دکتر محمد رضا امیدخواه نسرین
  • مکان: دانشکده مهندسی شیمی اتاق p3
  • تاریخ: 08/11/97
  • ساعت: 9:30

چکیدههدف از تحقیق حاضر کاهش پیوسته غلظت کلراید در محلول دی اتانول آمین مصرفی در سامانه شیرین سازی گاز طبیعی با استفاده از پایلوت تبادل یونی پیوسته از نوع مخالف الجهت مجازی (مکانیسم پایدار مجازی) و پایلوت شناورسازی است. در پایلوت اول ( CVCIE) فرایند ذاتاً ناپیوسته در آزمایشگاه به صورت پیوسته انجام شد. در این تحقیق از رزین های Lewatit Monoplus M800 OH و Amberjet 4500 Cl برای اولین بار در احیاء آمین استفاده شد ولیکن در طی عمل، مشکلاتی مانند اشباع زودرس رزین ها و افزایش میزان کلراید خروجی از بسترهای رزین مشاهده شد که با انجام آزمایش های متوالی در آزمایشگاه خصوصیات بحرانی و توانایی رزین ها در جداسازی این آلودگی ها مشخص شد. رزین Lewatit Monoplus M800 OH عملکرد بهتری را در جداسازی کلراید نشان داد. در این خصوص، نسبت حجم آمین به رزین مصرفی تا رسیدن به نقطه بحرانی در غلظت های مختلف کلراید ورودی به بستر نشان داد که رزینLewatit Monoplus M800 OH در pH های 11-5/10 توانایی بالاتری برای جذب کلراید دارد. همچنین، طی چندین آزمایش مقدار بهینه سود مورد نیاز برای احیاء بسترهای رزینی اشباع شده جهت رسیدن به ظرفیت عملیاتی رزین، تعیین شد. عملیات حذف یون کلر از آمین با پایلوت ساخته شده با در سرویس بودن سه بستر بدون توقف انجام گرفت. بعد از 5 سیکل تبادل یونی میزان ppm 532 کلر در تانک آمین تا ppm (10±50) کاهش و pH به (15/0±85/11) افزایش پیدا کرد. در پایلوت دوم، شناورسازی به عنوان تکنیکی نو در فرایند احیاء پساب آمین معرفی و برای جداسازی کلراید و بیس هيدروكسي اتیل پايپرازين (BHEP) از آمین استفاده شد. مزیت این پایلوت، عدم مصرف مواد شیمیایی و کم هزینه بودن آن بود. متوسط کاهش یون کلر در خروجی از پایین ستون شناورسازی با در نظر گرفتن ppm 1536 کلراید در محلول آمین داخل ستون، محسوس و به میزان ppm 567 بود (اندازه گیری شده با تیتراسیون مور). MEA به دلیل ویسکوزیته پایین تر، پخش بهتر حباب های نیتروژن و تشکیل حباب های ریز نتایج بهتری نسبت به DEA و TEA داشت، این در حالی است که تغییراتی در میزان کلراید خروجی از پایین ستون برای TEA مشاهده نشد. این امر به دلیل ویسکوزیته بالاتر TEA نسبت به دو آمین دیگر بود. غلظت کلر خروجی از بالای ستون برای هر سه آمین MEA، DEA و TEA بدون تغییر و ppm 1536 ثبت شد. نتایج نشان داد که غلظت اولیه بالاتر کلراید در محلول داخل ستون، باعث عملکرد بهتر آن می شود. تست ستون شناورسازی در ارتفاع های مختلف ستون نشان داد که عملیات، در ارتفاع cm 50 بهترین نتیجه را داشته که برابر با نسبت 10:1 =H:D بود. بیس هيدروكسي اتیل پايپرازين (BHEP) یکی از محصولات تخریب حرارتی آمین بوده؛ که حاصل واکنش DEA با CO2 در شرایط عملیاتی برج احیاء است. با استفاده از ستون شناورسازی محلول آمین آلوده به 1/2% BHEP تا 6/1 درصد کاهش پیدا کرد، در حالی که غلظت در بالای ستون افزایشی بود (اندازه گیری شده با دستگاه GC Varian CP-3800-USA مجهز به آشکار ساز یونش شعله ای FID).
کلمات کلیدینمک های پایدار حرارتی، احیاء آمین، کلراید، بیس هيدروكسي اتیل پايپرازين، دی اتانول آمین، تبادل یونی، شناورسازی، نقاط بحرانی، رزین، شیرین سازی گاز


10 بهمن 1397 / تعداد نمایش : 1728